Sycylia: kierunek na aktywny urlop z dymiącym wulkanem w tle

Sycylia kojarzona jest przede wszystkim z pięknymi plażami, wyśmienitą kuchnią, w której królują pistacje, antycznymi zabytkami i soczystymi pomarańczami. Wiele osób jak magnes przyciąga Etna — największy i najwyższy wulkan w Europie. Etna zachwyca swoim majestatem i sprawia, że wędrując w jej okolicy, można poczuć potęgę natury. I właśnie do wędrówek po szlakach turystycznych na Sycylii gorąco zachęcam. Wyspa ma ogromny trekkingowy potencjał - wszak to największa wyspa na Morzu Śródziemnym, więc miejsc, gdzie można wędrować, jest sporo.

Sycylia — szlaki trekkingowe. Gdzie wybrać się na wędrówkę?

Przede wszystkim warto wybrać się na szlaki, które poprowadzone są w Parku Narodowym Etny - Parco dell'Etna. Niezwykle widokowe, o różnym stopniu trudności i różnej długości. Prowadzą przez urocze i tajemnicze zakątki parku — w tym jaskinie lawowe i kolorowe kratery, dzięki czemu można poczuć się jak na innej planecie.

Najłatwiejszy szlak z widokiem na Etnę, z której cały czasy wydobywają się gęste obłoki popiołu to wędrówka przez kratery Monti Sartorius. Są one zlokalizowane nieopodal asfaltowej drogi biegnącej przez park i schroniska Rifugio Citelli. Dotarcie na szczyty kolorowych kraterów zajmuje kilkanaście minut i zwieńczone jest niesamowitym widokiem na Etnę i kratery. Widać również wybrzeże i zlokalizowane u stóp wulkanu miasta. W obrębie Monti Sartorius poprowadzone jest kilka ścieżek. Można poruszać się zarówno po krawędziach kraterów, jak i pod stożkami, gdzie poprowadzone są ścieżki.

Ciekawostka: Monti Sartorius powstały podczas erupcji Etny w 1865 roku.

Drugi bardzo łatwo dostępny szlak to najpopularniejsze kratery pod Etną, czyli Crateri Silvestri. Zlokalizowane są tuż obok Rifugio Sapienza, na wysokości 1900 m n.p.m., gdzie znajdują się parkingi i kolej linowa na Etnę. Ścieżki prowadzące po kraterach są bardzo przyjemne i sprawdzą się nawet jako cel wycieczki pieszej z dziećmi. Z kraterów roztacza się ładny widok na wybrzeże. Podobnie jak Monti Sartorius, Crateri Slivestri są wynikiem erupcji Etny. Te jednak powstały później, bo w 1892 roku. 

Z Rifugio Sapienza dotrzeć można także na szczyt wulkanu Etna. Szlak biegnie równolegle do kolejki linowej i jest regularnie „utwardzany” przez ogromne koła autobusów, które dowożą turystów na wysokość 2500 m n.p.m. Jeśli planujesz wyjście na szczyt, to warto wiedzieć, że na własną rękę dotrzeć można do wysokości 2900 m n.p.m. Wyżej wędrówka na kratery Etny możliwa jest tylko z przewodnikiem. Wszystko ze względów bezpieczeństwa — Etna jest aktywnym wulkanem, który przez cały czas wyrzuca popioły, a także lawę! 

Nawet jeśli ze względu na wzmożoną aktywność wulkanu nie uda się wyjść na szczyt to nic straconego! W Parku Narodowym Etny można wybrać się na dwa przepiękne widokowo szlaki pętle. Nie są one trudne technicznie, jednak wymagają kondycji fizycznej niezbędnej do pokonania mozolnych i stromych podejść.

Warto także mieć na uwadze, że wędrówki po szlakach pokrytych materiałem wulkanicznym bywają czasem uciążliwe. Żwiry i pyły dosłownie wgryzają się w buty, co sprawia, że raz na czas trzeba je z obuwia usunąć. Warto mieć kije trekkingowe z talerzykami. Ponadto już w listopadzie na szlakach można spodziewać się dużej ilości śniegu! Planując wędrówki po szlakach trekkingowych w Parku Narodowym Etny, trzeba koniecznie mieć to na uwadze. Pogoda w okolicy wulkanu zmienia się dynamiczne. W ciągu kilku minut słoneczna aura zamienia się w mgłę, która zasłania całą okolicę. Dlatego koniecznie trzeba trzymać się razem z towarzyszami wędrówki i mieć przy sobie mapę — polecam mapy.cz, które działają w wersji offline.

Szlaki pętle z widokiem na Etnę

Przepiękny szlak, prowadzący do punktu widokowego na wulkan Etna i doliny Valle del Bove i Valle Leone. Trasa jest pętlą, która zaczyna się nieopodal schroniska Rifugio Citelli. Szlak biegnie zarówno lasem, jak i wąskimi ścieżkami, które snują się pomiędzy kępkami traw i skąpej roślinności. Bardzo ciekawym punktem na szlaku jest jaskinia lawowa Grotta di Serracozzo, która powstała podczas wybuchu Etny w 1971 roku. Jest to niesamowicie ciekawy twór i warto zajrzeć do środka! Oczywiście z zachowaniem ostrożności, ponieważ wejście do jaskini zlokalizowane jest blisko podłoża i trzeba się schylić. 

Po wyjściu z jaskini celem dalszej wędrówki jest Serra Delle Concazze. Widoki z tego miejsca są oszałamiające. Stojąc na krawędzi, tuż ponad Valle del Bove czuć ogromną przestrzeń i majestat natury! Dalsza trasa prowadzi jeszcze wyżej, ponad punkt widokowy — cały czas roztaczają się fantastyczne wulkaniczne krajobrazy. Szlak jest doskonale widoczny, nawet jeśli leży śnieg — są tyczki. Podczas zejścia podziwiamy sycylijskie wybrzeże i zlokalizowane nieopodal Monti Sartorius. 

Drugi szlak pieszy z widokiem na Etnę i rozległą dolinę Valle del Bove prowadzi z Piano del Vescovo przy drodze SP92 na punkt widokowy Serra del Salifizio, a następnie Monte Zoccolaro 1739 m n.p.m. Podczas wędrówki doświadczymy zarówno srogiego podejścia, które mocno rozgrzeje mięśnie, jak i lawirowania po wąskich i sypkich ścieżkach. Rozległe widoki ze szlaku wynagrodzą każdy wysiłek! Zdecydowanie warto się na niego wybrać. 

Na Monte Zoccolaro, które jest doskonałym punktem widokowym, dotrzeć można także krótszym szlakiem. Trasa dedykowana jest na 20 minut i zaczyna się przy punkcie widokowym Belvedere di Calanna.

Warto wiedzieć: poza tym, że szlaki te są bardzo widokowe, to dają także możliwość zaobserwowania świeżej lawy, która co jakiś czas wypływa ze szczelin na wysokości 2900 m n.p.m. W ciągu dnia nie jest łatwo dostrzec wypływ, jednak po zmroku czerwoną poświatę i świeżą lawę obserwować można nawet z wybrzeża. Jeśli komuś się marzy to zobaczyć, to polecam wybrać się po zmroku w okolice miasteczek Milo i Fornazzo i wypatrywać czerwonej, żarzącej się wstęgi. Obserwacja nawet z takiej odległości jest niesamowitym doświadczeniem. Zanim wyruszysz na obserwację, zerknij na kamery internetowe, aby potwierdzić, że lawa w danym dniu wypływa ze szczelin w wulkanie.

Szlaki na zachodzie Sycylii: góry, lazurowa woda i piękne plaże 

Jeśli zastanawiasz się, który rejon Sycylii wybrać na górskie wędrówki z widokiem na lazurową wodę to koniecznie odwiedź okolice San Vito lo Capo. Rejon ten znany jest przede wszystkim wśród wspinaczy, którzy mają tu do dyspozycji ponad 1000 dróg wspinaczkowych!

Jest to też fantastyczny cel na piesze wycieczki po Sycylii zimą. Temperatury na wędrowanie są wręcz idealne. W grudniu oscylują w granicach 18-23 stopni Celsjusza. Polecam gorąco odwiedzić najstarszy rezerwat przyrody na wyspie, czyli Zingaro. To właśnie tu znajdują się najpiękniejsze plaże na Sycylii! Przez rezerwat poprowadzono kilka ścieżek, które pozwalają na przyjrzenie się z bliska endemicznej roślinności i niesamowitej faunie. Podczas wędrówki po Zingaro co krok pojawiają się kolorowe jaszczurki, żuczki, a nawet modliszki. Jest też szansa na spotkanie węża! Szlaki w Zingaro dają także możliwość wykąpania się w Morzu Tyrreńskim i odpoczynku na jednej z kilku plaż zlokalizowanych w uroczych zatoczkach. Ponadto to właśnie w Zingaro znajduje się słynne stanowisko archeologiczne Grotta dell’Uzzo, gdzie znaleziono ślady ludności mezolitycznej.  

W okolicy San Vito lo Capo warto zobaczyć także piękny rezerwat, Monte Cofano — koniecznie trzeba wybrać się na szlak, który prowadzi dookoła majestatycznej, samotnej góry. Doskonałym pomysłem na wędrówkę jest także wejście na Monte Monaco. Góra wznosi się ponad miejscowością San Vito lo Capo. Prowadzi na nią krótki i piękny widokowo szlak. Warto się wspiąć i podziwiać całą okolicę, w tym wspomnianą wcześniej Monte Cofano, a za nią słynne miasteczko Erice zlokalizowane na szczycie góry o tej samej nazwie.

Kulinarno trekkingowa uczta, czyli Pizzo Carbonara  

Zdecydowanie mniej znanym, ale wartym zobaczenia miejscem na Sycylii są Góry Madonie. To właśnie w nich znajduje się drugi najwyższy szczyt Sycylii, czyli Pizzo Carbonara. Szczyt o niezwykle smakowitej nazwie ma wysokość 1979 m n.p.m. Szlak prowadzący na górę jest łatwy technicznie i świetnie oznaczony. Prowadzi po wapiennych stokach, które pokryte są zielenią, co sprawia, że okolice te przywodzą na myśl krajobrazy ze Słowenii. Dodatkowo spotkać tu można pasące się owce, a także dziko hasające urocze jelonki.

Góry Madonie to taka część Sycylii, która zupełnie nie kojarzy się z popularnymi widokami z turystycznych folderów. Dzikość tego miejsca jest fantastyczna. Warto wybrać się także na położoną nieopodal Monte Mufara — górę, na której szczycie znajduje się obserwatorium astronomiczne i stok narciarski! Madonie zaskakują nie tylko krajobrazami, ale również urozmaiconymi szlakami. Z Monte Mufara na Monte Quacella prowadzi ciekawy technicznie, jednak bardzo kruchy i sypki szlak. Grań wygląda fantastycznie, ale polecam to miejsce tylko osobom doświadczonym i niemającym lęku wysokości. 

Co jeszcze warto zobaczyć na Sycylii i gdzie wybrać się na wędrówkę? 

• Formacje skalne Argimusco — ogromne bloki zbudowane z piaskowców kwarcytowych przywodzą na myśl Góry Stołowe. Pomiędzy skałami poprowadzone są ścieżki. Przy dobrej widoczności można podziwiać w oddali Etnę. 

• Park geologiczno-botaniczny Gole Alcantara Parco Botanico e Geologico. Znajduje się tu pięknie wydrążony przez wody bazaltowy kanion. Na terenie parku wyznaczono ścieżkę edukacyjną i punkty widokowe. Miejsce jest przepiękne, jednak warto wiedzieć, że latem mocno oblegane! Wtedy też możliwy jest trekking po rzece i w głąb kanionu. 

• Szlaki w Górach Pelorytańskich, w okolicy Mesyny, a konkretnie nieopodal miasteczka San Filippo Superiore. Polecam wędrówkę na punkt widokowy Portella Amenta, z którego doskonale widać kraniec Półwyspu Apenińskiego i Cieśninę Mesyńską. 

Trekking na Sycylii — jak się ubrać? 

Skrajnie odmienne warunki pogodowe i temperatury, które panują na Sycylii w grudniu, wymuszają bardzo przemyślany ubiór na szlak. Podczas trekkingu w Parku Narodowym Etny koniecznie przydadzą się buty z wysoką cholewką, dzięki czemu minimalizujemy ryzyko wpadania materiału wulkanicznego do buta. W wyższych partiach, w listopadzie i grudniu leży śnieg, więc tym bardziej wysokie buty zdadzą egzamin.

Doskonale sprawdzają się termoaktywne skarpety, dzięki którym nawet jeśli mocniej przygrzeje słońce, to nie zaparzą nam się stopy. Na jesienno-zimowe wędrówki w okolicy Etny polecam ocieplane spodnie — świetnie się sprawdzają. Natomiast na górę koniecznie trzeba ubrać się na cebulkę!

Na podejściach bywa bardzo ciepło, więc zrzucamy najgrubsze warstwy. Po dotarciu na grań temperatura znacznie spada — nawet w okolice 0 stopni Celsjusza. Sprawdzi się wtedy termoaktywna bluza lub longsleeve, a także puchowa kurtka, która ochroni przed wyziębieniem.

Jeśli mocno wieje to warto założyć wiatrówkę + kaptur. Wiatr w okolicy wulkanu bywa bardzo silny, o czym przekonałam się podczas wędrówki po Crateri Silvestri. Lodowaty i porywisty wiatr dosłownie zrywał czapki z głów!

Przydatny jest także komin oraz rękawiczki — w szczególności na zejściu z wulkanu, kiedy nie wkładamy w wędrówkę aż tak dużo wysiłku, jak przy podchodzeniu. Świetnie sprawdziła się także czapka z wełny merino. 

Podczas wędrówek w cieplejszych rejonach, w ciągu dnia wystarczą wygodne legginsy, koszulka termoaktywna i oddychająca bielizna. Wieczorem lub w chłodniejsze dni przydatna jest także bluza z długim rękawem i kapturem oraz wiatrówka, która ochroni od powiewów chłodnego wiatru. 

Sycylia zimą jest doskonałym wyborem na aktywny urlop, jednak trzeba pamiętać, że wyspa jest duża, a pogoda w różnych jej częściach może się bardzo od siebie różnić! 

Udanego i bezpiecznego wędrowania! 

Ciao!